Hoofdmenu:
Vrijdag 7 mei 2010
Vanmiddag heeft de chirurg overtollig vocht weggehaald, dat zich als een nieuwe borst achter mijn lachende litteken had verzameld. Prettig dat het weg is, want de wond was gevoeliger dan toen ik een week geleden uit het ziekenhuis kwam. Veel pijn leed en lijd ik overigens niet. Iedereen die in het ziekenhuis en de afgelopen week hier thuis op bezoek is geweest, bleef maar zeggen dat ik er zo goed uitzie, zo helemaal niet ziek.
Fietsen mag ik ook weer. "Natuurlijk!", zei de aardige chirurg, die helaas begon te fronsen in antwoord op mijn vraag of ik mocht hardlopen. Daar zal ik dan nog maar even mee wachten.
Voor de statistieken:
De tumor in mijn borst was nu toch weer kleiner dan ze dachten, 22 millimeter, terwijl ze na de MRI rekening hielden met een tumor van 5 centimeter.
De kankercellen zijn wel al flink wezen wandelen, van de 26 klieren die ze uit mijn oksel heeft gesneden, waren er 18 besmet.
Nog niet bekend is of mijn kanker een soort is die, aansluitend aan het traject van chemo en bestraling, nog een jaar bestreden dient te worden met een ander (heftig) kankermedicijn (herceptin). De uitslag van het onderzoek naar die soort hoor ik vermoedelijk van de oncoloog, met wie ik binnen twee weken een afspraak heb. Met hem of haar zal (eind mei, begin juni) het traject van de chemo worden opgestart.
Tot die tijd ga ik me oriënteren op pruiken, hoeden, mutsen en shawls, hopelijk veel lezen, schrijven en naar de fluitende vogeltjes luisteren, kortom: zo gezond en voorbereid mogelijk aan de chemo starten!