Hoofdmenu:
Dinsdag 22 november 2016
Vandaag kon ik terecht bij de oncoloog. Degene die mij, alweer bijna drie weken geleden, vertelde dat ik alvleesklierkanker heb en die ik goed ken van de borstkankerchemo en de halfjaarlijkse controles daarna. Ik meende dat ze alleen voor borstkanker was, maar dat is niet zo. Ze is ook gespecialiseerd in alvleesklierkanker. En ze is ook heel aardig, nam alle tijd, zodat de mensen na ons vast nog langer moesten wachten dan de drie kwartier die wij vooraf moesten uitzitten.
Met haar hebben we min of meer afgesproken dat ik volgende week ga starten met een vrij heftige chemokuur (Folfirinox). Die krijg ik gedurende drie dagen, eens in de twee weken. Na vier keer (dus acht weken) volgt een CT-
Wel of niet starten met chemo hangt nog af van een tweede mening, die ik gevraagd heb aan professor Casper van Eijck van het Erasmus MC. Deze chirurg schijnt wereldwijd een van de besten te zijn. Afgelopen donderdag stuurde ik hem brutaalweg een e-
En ondertussen heb ik vanavond gewoon tennistraining gehad, van het weekend geraft op de mooiste stroomversnelling in de Dommel en staat er de komende dagen een trip naar Parijs op het programma, om de première van een dansvoorstelling te zien.
Overdag gaan dat soort dingen me nog prima af, maar de nachten worden steeds moeilijker. Er is eigenlijk geen houding meer waarin ik pijnloos kan liggen. Ik wilde mijn oncoloog nog vragen naar tips voor staand slapen, of hangend in een tillift of zo, maar daar is het niet van gekomen. De morfinepillen die ze me heeft voorgeschreven heb ik dankbaar aanvaard. Me verheugend op een nacht mét slaap. Maar als ik de komende tijd wat raaskal, of sloom doe, weten jullie waar het aan ligt.