Hoofdmenu:
Het is vijf voor twaalf. Het bakje pinda’s alweer leeg, mijn muisarm protesteert en op het scherm is nog steeds geen zinnige tekst verschenen. Een hele dag heb ik verkwanseld aan rondtollende gedachten over goede doelen -
De rillingen liepen over mijn rug toen ik dat bericht een paar weken geleden las. Als moeder van een vijftienjarige dochter moest ik in actie komen. Desgevraagd bleek Mama Cash in India een groep te ondersteunen die dergelijke verkrachtingen probeert te voorkómen. Althans, dat zou een bijkomend effect zijn van Tarshi (Talking About Reproductive and Sexual Health Issues http://www.tarshi.net). "Mama Cash steunt geen vrouwengroepen in India die het strijden tegen verkrachting als hoofddoel hebben" schreef een woordvoerster in antwoord op mijn vraag. "De vrouwengroepen die we in die regio steunen zoals Tarshi, hebben als breder doel de onderliggende oorzaken van dit soort geweld structureel aan te pakken: het taboe op seksualiteit van vrouwen en het geweld tegen vrouwen. Tarshi vindt dat er naast aandacht voor de afschuwelijke verkrachtingen die in het nieuws waren, net zoveel aandacht moet zijn voor de minder zichtbare en structurele varianten van geweld die een constante zijn in de Indiase samenleving. Tarshi wil vrouwen vooral voorlichten en laten zien dat zij ook recht hebben op seksualiteit en dat je voordat je ‘nee’ kunt zeggen tegen mannen als je niet wilt, ook eerst ‘ja’ moet kunnen zeggen tegen seks."
Aan de ene kant begreep ik al die nuances wel, aan de ander kant vond ik het behoorlijk vaag. Want stel dat je inderdaad 'ja' kunt zeggen tegen seks (en in dat geval zul je vast ook 'nee' kunnen zeggen), maar als er vervolgens niet geluisterd wordt naar 'nee', schiet je daar toch niets mee op?
De woordvoerster reageerde rustig op mijn herhaalde vragen en schreef terug: "Natuurlijk moet een ‘nee’ van een vrouw altijd een ‘nee’ zijn, laat dat duidelijk zijn, maar er zijn grote culturele verschillen tussen Nederland en India. Omdat vrouwen in India cultureel gezien geen seksuele wezens mogen zijn, moet er heel wat veranderen in de samenleving voordat mannen een ‘nee’ ook echt als een ‘nee’ zullen interpreteren. Juist aan die culturele verandering werkt Tarshi structureel."
Tarshi is één van de honderd organisaties die door het internationale vrouwenfonds Mama Cash wordt gesteund. Ik steun op mijn beurt Mama Cash door op 21 september 2014 mee te doen aan Dam tot Damloop en daarvoor sponsors te zoeken.
Vijf voor één. De pinda’s zijn alweer op, de muisarm even vergeten en de tekst een stuk langer. De nacht versimpelt. Het leest alsof deze betrokken moeder uitsluitend voor het goede doel de zoutjes aan de kant zet en serieus gaat trainen. Oorzaak en gevolg zijn gehusseld. Ik loop voor mijn eigen lol die zestien kilometer (10 M), het vinden van sponsors is een lastige bijzaak.
Toch blijft het doel goed, hoewel ook die twee woorden weer gehusseld en gedraaid kunnen worden (zoals Robben gisteravond zijn tegenstanders dolde). Want de woorden goed en doel zijn, als je de oe-