Hoofdmenu:
vrijdag 2 april 2010
Het is goede vrijdag.
Wat er goed is aan de dag waarop Jezus aan het kruis werd genageld heb ik al nooit begrepen. Voor déze goede vrijdag, vrijdag 2 april 2010, vind ik de benaming zo mogelijk nog ongelukkiger.
Het is de dag waarop ik te horen krijg dat ik borstkanker heb.
De gespecialiseerd verpleegkundige, dezelfde als die van maandag, is de boodschapper. "Als je de chirurg wil spreken kan dat ook. Maar ik weet en kan net zoveel als de chirurg, ik snij alleen niet", had ze me maandag snibbig laten weten toen ik mijn verbazing toonde over de afwezigheid van een chirurg in het traject – terwijl ik in voorgaande jaren steeds met een chirurg had gesproken.
Ze doet het prima, op deze goede vrijdag. Schudt ons vriendelijk de hand, laat ons naast elkaar plaatsnemen aan de tafel voordat ze van wal steekt over het kwaadaardig gezwel in mijn rechterborst. Het is een lobulair carcinoom. Dat is een soort borstkanker die ontstaat in de melkklieren en niet zo vaak voorkomt (maar bij 5 tot 15 procent van de borstkankers). De tumorcellen liggen in strengen, hun groeipatroon is verspreid. Op een mammografie is het niet altijd te zien en het kan ook lastig zijn om de grootte van de tumor vast te stellen.
Daarom moet er nog een MRI-
Ik heb me op het slechte nieuws voorbereid, Walter minder. Hij hoopte dat het ook deze keer, vals alarm zou zijn.
Ik voel zijn schrik en pak zijn hand.
Tegelijkertijd vraag ik de gespecialiseerd verpleegkundige de oren van het hoofd.
De antwoorden schrijf ik op.
"Nee, het is niet gebruikelijk om nu al te controleren op uitzaaiingen."
"Als de tumor zo groot is als we nu denken, bestaat de behandeling uit een borstsparende operatie, met daarna misschien chemo en waarschijnlijk ook bestraling." "Die MRI is echt nodig want bij een derde van de vrouwen met een lobulair carcinoom blijkt de tumor op de MRI groter te zijn."
"Als de tumor groter is dan we nu denken, kan het zijn dat je eerst chemo moet krijgen – om de tumor kleiner te maken – en daarna pas een operatie."
"Ja, ik zal nu alvast een datum voor de operatie plannen, dat scheelt in tijd, maar pas na de MRI weten we zeker of die operatie door kan gaan."
"Nee, die MRI kan niet volgende week gemaakt worden. Zoals ik net ook al gezegd heb, kan die MRI alleen gemaakt worden tussen de 6 e en 17 e dag van de menstruatiecyclus – vanwege veranderingen in het borstklierweefsel. En zoals je me net zelf verteld hebt, is het vandaag de 17 e dag van je cyclus. We zullen moeten wachten tot je weer ongesteld wordt."
"Nee, het kan geen kwaad als je pas over een maand geopereerd wordt. Zoveel haast is er niet."
"Vandáág nog? Goed, ik zal bellen om te proberen of er hier vandaag een MRI gemaakt kan worden."
….
"Nee, die MRI kan vandaag niet meer gemaakt worden. Zoals ik al vreesde zit het helemaal vol."
"Maar nogmaals, het is niet erg als de operatie over drie of vier weken gepland wordt."
"Ja, het is prima als jullie een second opinion willen vragen."
"Ja, daar heb je gelijk in. Zolang die MRI niet gemaakt is, kan je geen second opinion vragen, omdat we tot die tijd nog geen definitief behandelplan hebben."
"Ehm. Ja. Je kunt proberen of je in een ánder ziekenhuis vandaag nog terecht kunt voor een MRI."
Met het lobulair carcinoom in de borst, scheuren we op de fiets naar huis. "Hoe laat is het nu? Half twaalf?"
Thuis duikt Walter achter de computer om telefoonnummers op te zoeken en ga ik bellen.
"Dat gaat echt niet lukken mevrouw. Er kan niets meer bij vandaag, we zitten al met extra onderzoeken."
"Nee mevrouw, het gaat om een heel uitgebreid onderzoek. We zitten echt helemaal vol."
"Nee, dat kunt u vergeten. Bij ons kan het maar één keer per week, op maandag."
"Nee, hier maken we alleen MRI’s voor patiënten van het eigen ziekenhuis."
Na drie uur non-
Dat wil zeggen, normaal gesproken.
Maar niet als – zoals bij deze organisatie – de scans in Duitsland staan, waar goede vrijdag een feestdag is en de MRI-
Goede vrijdag. Goede-
Pas nu valt me op dat goede vrijdag – met overtuiging en boos uitgesproken – verrassend veel overeenkomst vertoont met een godslasterlijk scheldwoord.
Het lobulair carcinoom en ik zijn de komende weken – in afwachting van de MRI -
Goede vrijdag!