Herstel en Balans - Wietske Dijkstra - auteur

Maandag 29 november 2010

"Mama", zei Floor laatst enthousiast, kijkend naar mijn hoofd. "Er begint echt haar te groeien!" Ze heeft gelijk. Er zijn plaatsen op mijn hoofd waar ik mijn huid niet meer kan voelen of zien door de haargroei! Maar dat is niet overal zo. Ik wees Floor de gladde, haarloze stukken, op plaatsen waar veel mannen hun hoofdhaar verliezen. "Dat maakt niet uit mam", zei ze. "Je wordt gewoon kaal, maar je haar begint echt te groeien."
Een gespeeld mitrailleursalvo viel haar ten deel, terwijl ik het zinsdeel: "je wordt gewoon kaal", met verbijstering herhaalde.    
Tja.
Ik ben dus halfbehaard of halfkaal. De definitie hangt af van mijn gemoedstoestand en mijn gemoedstoestand wisselt nogal. Dat laatste is de schuld van de anti-hormoonpillen -denk ik, hoop ik. Net zoals de opvliegers de schuld zijn van de anti-hormoonpillen - hetgeen niet waar is, want de opvliegers heb ik al langer dan de maand waarin ik die pillen nu slik.

Evenzogoed ga ik, in die wiebelende gemoedstoestand en geplaagd door hittegolven, deze week mijn werkritme weer oppakken. Twee ochtenden per week, om mee te beginnen.

Voorlopig zal het bij die twee ochtenden (of twee dagen) blijven omdat ik van januari tot en met maart meedoe aan "Herstel en Balans". Dat is een programma voor (ex-)ënten. Samen met negen andere mensen die hun kankerbehandeling achter de rug hebben, ga ik twee dagen per week twee uur sporten, onder begeleiding van fysiotherapeuten. Met dezelfde groep hebben we bovendien eens in de twee weken een themamiddag.
Leuk! Het is voor het eerst dat ik zin heb in een onderdeel van het kankerbehandelingsprogramma.

De maand december gebruik ik verder, behalve voor het maken van Sinterklaasgedichtjes en het versieren van de kerstboom, voor het oprekken van mijn rechterarm. Zodat ik, als het een beetje meerekt, in januari weer met rechts kan tennissen!