I Amsterdam - Wietske Dijkstra - auteur

Ga naar de inhoud

Hoofdmenu:

I Amsterdam

Donderdag 9 Februari 2017

In Amsterdam kan ik voor behandeling terecht! Dat heeft een arts-onderzoeker van het VUmc mij vandaag telefonisch verteld. Ze meldde het tussen neus en lippen door, waardoor ik het zelf vrij gewoon ging vinden, maar aan Walters blije reactie merkte ik dat het toch een heel verheugend bericht is. Mijn vlakke reactie komt door gepieker over een nieuw dilemma én omdat ik van al die doktoren steeds verschillende informatie krijg. Bijvoorbeeld over de groei of krimp van de tumor. Ik schreef de vorige keer, licht bedroefd, dat mijn tumor 4 mm groter was geworden. Gisteren zag ik mijn Bossche oncoloog. Zij noemde de tumor “stabiel”. ‘Als de verandering binnen een marge van twintig procent blijft, noemen we het stabiel’, legde ze uit. Voor haar zou het daarom logisch zijn om op enig moment verder te gaan met de chemo. En in Amsterdam, zo vertelde mij de arts-onderzoeker vandaag, hadden ze op de CTscan zelfs een krimp gezien van 5 mm!
Het dilemma heeft te maken met onze vakantie. Loting bepaalt in Amsterdam of het NanoKnife word of MRI-bestraling. Áls ik loot voor NanoKnife, zou er, zo hadden ze me de vorige keer verteld, voor mij pas een plek zijn vanaf half maart. Op basis van die informatie hebben we, vol bravoure, eind februari een wintersportvakantie geboekt. Maar nu is er, áls ik NanoKnife loot, voor mij toch al eerder een plaatsje, namelijk op 27 februari, míddenin onze vakantie. De arts-onderzoeker zag daar geen probleem in, de behandeling kon opschuiven naar 13 maart. Ik belde haar een paar uur later terug, omdat ik er een beetje pijn van in mijn buik kreeg, of beter gezegd, pijn in mijn rug. Pijn die sinds vorige week meer aanwezig is en lijkt te duiden op tumorgroei. Ik wilde weten wat ze doen als de tumor op 13 maart groter blijkt dan de maximale 5 cm. Dat leek de Amsterdamse onwaarschijnlijk, ze had het niet eerder meegemaakt. Maar tegelijkertijd kon ze er niets zinnigs over zeggen: ‘Garantie tot aan de deur’. De omvang van de tumor is, legde ze uit, vooral van belang voor het aantal naalden. Iedere extra naald levert meer risico op. Maar over het maximum van 5 cm hoefde ik me niet al te veel zorgen te maken: ‘Als het één, twee of drie millimeter meer is, maken we daar geen probleem van’. Bovendien: ‘Een vakantie is ook leuk, met mogelijk een effect op de tumor.’ ‘Misschien zelfs méér dan een NanoKnife-behandeling’, grapte ik. Ze lachte een beetje mee, maar werd daar ook wat ongemakkelijk van. ‘Ja, dat zou wat zijn, als vakantie beter werkte. Eh. Wij denken toch dat we met de NanoKnife meer kunnen bereiken.’
Ze wilde direct vanmiddag voor mij al gaan loten tussen NanoKnife of MRI-bestraling, maar heeft dat uitgesteld, omdat we eerst nog met professor Van Eijck in Rotterdam gaan praten. Dat zouden we afgelopen dinsdag doen, maar helaas is dat naar komende dinsdag uitgesteld. Ik ga er voorlopig van uit dat die Rotterdamse chirurg geen beter voorstel heeft, zodat ik dinsdag, of snel daarna, met het Amsterdamse VUmc concrete afspraken kan maken.
Nu alleen het dilemma nog oplossen.

 
Terug naar de inhoud | Terug naar het hoofdmenu