Hoofdmenu:
Woensdag 24 maart 2010
‘Denk erom dat je het zegt, Wiets. Denk erom dat je het zegt!’
Sinds ik me vanmorgen voor de spiegel stond af te drogen en zag dat mijn borst scheef hangt, heb ik dat zinnetje in mijn hoofd herhaald. ‘Denk erom dat je het zegt!’
Het gaat om de borst waarin wij al maanden een hard stuk voelen. Soms wat meer, soms wat minder. Op de momenten dat het kleiner aanvoelt, zeggen we tegen elkaar: "Dan zal er toch niets aan de hand zijn."
Maar vanmorgen was er geen twijfel mogelijk. Mijn borst trekt scheef weg.
‘Kom op Wiets’ zeg ik nog maar eens tegen mezelf, zittend in de wachtkamer van de dokter. ‘Je moet het zeggen!’
Ik heb de doktersafspraak niet gemaakt om die borst te laten zien – ik heb last van mijn knie – maar nu ik er toch ben, moet ik mijn borst ter sprake brengen.
Ook al heb ik daar weinig zin in. Het is zo’n gedoe. Uitkleden, op de onderzoeksbank liggen en me laten bevoelen en bekijken door mijn (mannelijke) huisarts. Misschien wel net zo vervelend als je omkleden in het te kleine, te warme kleedhokje van een zwembad. Voordeel hier is natuurlijk dat je schone bh niet op de natte vloer kan vallen. Maar in zo’n zwembadkleedhok word je weer niet bekeken of bevoeld. Hier bij de dokter wel.
‘Toch moet je het zeggen Wiets. Denk erom!’