Woensdag 22 Februari 2017
De ‘fijne-vakantie-wensen’ die mij de afgelopen week van alle kanten werden toegestuurd, nam ik weinig ontspannen in ontvangst. De pijn in het binnenste van mijn rug, die tijdens de chemo flink was afgezwakt, kwam steeds sterker terug. Ik hoopte dat ik het met extra wietolie en de maximale dagelijkse dosis paracetamol weer dragelijk kon maken, maar dat was niet zo. Het werd met de dag slechter. Zodanig dat ik serieus haast maakte met wat losse eindjes op testamentair vlak. In de nacht van zondag op maandag koos ik een andere invalshoek. Ik besloot weer morfine te slikken – met het innemen van die pillen was ik na de eerste chemo gestopt, omdat ze als bijwerking misselijkheid veroorzaken. Ik nam me voor om de dosis steeds maar te verhogen, totdat ik geen pijn meer zou voelen en weer in staat zou zijn om te wandelen, te rennen en volgende week te skiën. Het is nog even zoeken naar de juiste dosering, maar de resultaten waren de afgelopen dagen veelbelovend. Mijn humeur is een stuk zonniger geworden en mijn toekomstperspectief weidser. Dat is gisteren nog toegenomen door ons bezoek aan het VUMC in Amsterdam en het gesprek dat we daar voerden met dokter Bruynzeel, de radiotherapeut die mij gaat bestralen. Zij stimuleerde mij om meer morfine te gebruiken, sterker: zij drukte me op het hart om die dosis te verhogen. De ervaring leert namelijk dat mensen die voorafgaand aan de bestraling pijn ervaren, na de bestraling méér pijn voelen, terwijl mensen die vooraf geen pijn voelen, daar naderhand ook niet over klagen. Ook vertelde ze ons, aan de hand van een CTscan én MRI die gisteren zijn gemaakt, dat de tumor niet was veranderd. Er is dus geen sprake van enorme groei van het gezwel, die ik me op grond van de pijntoename had verbeeld. Bovendien heeft ze ons mooie resultaten van de bestraling in de MRI voorgespiegeld. Sinds mei vorig jaar staat de MRIdian in het VUMC en zijn er 25 mensen met alvleesklier mee bestraald. Met de meesten van hen gaat het sindsdien goed. Ze noemde als voorbeeld degene die negen maanden geleden als eerste werd bestraald. Deze persoon heeft sindsdien geen andere behandeling meer gehad, heeft op dit moment geen klachten en is gewoon aan het werk. Dat voorbeeld volg ik graag!
Op maandag 6 maart, de dag na mijn vakantie, zal ik voor het eerst worden bestraald. In totaal moet ik daarvoor vijf keer naar Amsterdam reizen, met steeds twee of drie dagen ertussen. Ter voorbereiding op die bestraling hebben ze gisteren met een stift een groot kruis op mijn buik gezet, met in het midden een klein cirkeltje. Mijn bovenlijf lijkt nu precies op een schietschijf. Daarom heb ik besloten me voorlopig niet ontkleed in openbare ruimtes te vertonen. Ik maakte daar toch al geen gewoonte van, dus dat zal me niet zwaar vallen. Alleen voor de hotelsauna maak ik misschien een uitzondering, maar hopelijk zijn daar geen geweren voorhanden.
Allemaal een fijne carnaval, vakantie of eerste maartse dagen toegewenst! Bij ons in de tuin laten de eerste krokusjes zich al zien!