Vakantiepret - Wietske Dijkstra - auteur

Donderdag 12 augustus 2010

Het is de derde week van Floors zomervakantie. Het is de tweede week na mijn vierde chemokuur. Vakantiekriebels hangen in de lucht.
Volgende week gaan Walter, Floor, een vriendinnetje van Floor en ik naar een camping in de Gelderse Achterhoek. Zwembad met grote glijbaan, tennisbanen, een riviertje langs de camping waarop je kunt kanoën, verblijf in een stacaravan: heerlijk vooruitzicht, vinden wij.
De mevrouw van het reisbureau - waar we een uur voor aanvang van de vierde chemo binnenliepen - had nog wel een paar andere campings in Ardennen en Eiffel getoond, maar de Achterhoekse moest het worden, besloten we op het tijdstip dat we in het ziekenhuis verwacht werden.
"Het kan heel snel", zei de reisbureaumevrouw, terwijl ze onze namen en geboortedata intypte en de betaalautomaat klaarzette. Vijf minuten later renden we, met onze reispapieren, naar het nabijgelegen ziekenhuis waar ik mijn vierde chemo ingedruppeld kreeg.
Eigenlijk voelt het al sinds het begin van Floors zomervakantie, vakantieachtig. Aan het eind van die eerste vakantieweek reisden Walter en ik voor het weekend naar Vlieland, waar Floor al de hele week had gekampeerd, samen met Driek (bekend van het haren knippen), zijn zusje Marie en hun ouders. Zwemmen in zee, hardlopen in de duinen, eten in de avondzon op de camping. (Fietsen in stramme regen en gezamenlijk dineren in een leuk restaurant, gekleed in een kletsnatte broek - want geen extra exemplaar mee.)
De maandag erna begon Floor aan een zeilweek op de Oosterplas naast onze wijk. Had ik, na mijn vierde chemo halverwege die week, direct een mooie wandeling-voor-de-eerste-dagen (donderdag en vrijdag). Stap, stap, stap, rustig aan. Ogen dicht, ogen open: Het blauwe water met daarop de sliert witte zeilen, de zon tussen de wolken en Floor die het bootje warempel al links of rechtsom de boei kon sturen.
Ze had aan het einde van de week amper haar zeildiploma in ontvangst genomen of de volgende vakantie-aanbieding kruiste haar pad. Het vriendinnetje dat volgende week met ons mee gaat, zou deze week met haar moeder en twee zusjes op de Veluwe kamperen. Of Floor mee wilde? Floor wilde mee!
Gistermorgen ben ik - om een aanval van heimwee te smoren - even op hun boerencamping op bezoek geweest. De konijntjes geaaid, de geit en pony bewonderd, het plezier op de trampoline bekeken, thee aan de picknicktafel gedronken. En moeten grijnzen om het jongetje op een skelter die de vraag stelde die meestal onuitgesproken blijft. "Waarom heb je een doekje op je hoofd?" Nog voor ik hem kon antwoorden volgde een tweede vraag. "Kom je uit een ander land of zo?"

Het moge duidelijk zijn: de chemo staat vakantie en vakantiegevoelens niet in de weg! Zelf reken ik me bovendien rijk met de gedachte dat we maandag 23 augustus terugkomen van onze Achterhoekse camping, waarna dinsdag het bloedprikken en woensdag chemo nummer 5 volgt. Ik bedoel maar: tegen die tijd heb ik de vijfde er al inzitten en hoeft er nog maar eentje!